Jakie atesty muszą spełniać opakowania przeznaczone dla przemysłu spożywczego?
Opakowania z tworzyw sztucznych wykorzystywane są między innymi w przemyśle spożywczym. To specyficzna branża, która z uwagi na kontakt z żywnością musi zachować szczególne środki ostrożności. Takie pojemniki i folie, oprócz zapewnienia zabezpieczenia żywności i atrakcyjnej wizualnie dystrybucji, muszą spełniać najwyższe standardy bezpieczeństwa – nie mogą szkodzić ani trwałości produktu, ani zdrowiu konsumenta.
Standardy przechowywania żywności
Współczesny przemysł spożywczy stawia przed producentami opakowań wiele wyzwań. Ustawodawstwo krajowe oraz dyrektywy Unii Europejskiej określają specjalistyczne wymagania, jakie muszą spełniać produkty mające bezpośredni kontakt z żywnością. Wśród nich znajdziemy między innymi takie przepisy prawne jak:
• Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia;
• Rozporządzenie Komisji (WE) nr 10/2011 w sprawie materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych, przeznaczonych do kontaktu z żywnością;
• Rozporządzenie (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu żywności;
• Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2023/2006 w sprawie dobrej praktyki produkcyjnej w odniesieniu do materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością;
• Rozporządzenie Komisji (WE) nr 450/209 w sprawie aktywnych i inteligentnych materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością;
• Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2828/2008 w sprawie materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością, pochodzących z recyklingu;
• Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 8 czerwca 2004r. w sprawie wykazu substancji, których stosowanie jest dozwolone w procesie wytwarzania lub przetwarzania materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych, a także sposobu sprawdzania zgodności tych materiałów i wyrobów z ustalonymi limitami (Dz. U. z 2004r., Nr 157, poz.1643 z późniejszymi zmianami Dz. U. z 2005r., Nr 216, poz.1832);
• Ustawa z dnia 11 maja 2001 roku o opakowaniach i odpadach opakowaniowych.
Prawo dotyczące przechowywania żywności jest stale aktualizowane, zgodnie z najnowszą wiedzą oraz badaniami. Stawia to przed każdym producentem opakowań foliowych wyzwanie stałego podnoszenia jakości produktów oraz nieustannej kontroli wykorzystywanych materiałów. Wiąże się to także z wprowadzaniem innowacyjnych rozwiązań oraz ciągłym uzupełnianiem dokumentacji świadczącej o zdatności wykorzystywanych materiałów do kontaktu z żywnością. Przydatne są przy tym takie zaświadczenia jak deklaracja zgodności opakowań przeznaczonych do kontaktu z żywnością lub świadectwo jakości zdrowotnej, uzyskiwane w Zakładzie Bezpieczeństwa Żywności, a wydawane przez Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego.
Deklaracja zgodności dla opakowań na żywność
Podstawowe wymagania dotyczące jakości materiałów przeznaczonych do kontaktu z artykułami spożywczymi określone są przez Ramowe Rozporządzenie Komisji Europejskiej (WE) nr 1935/2004. Najważniejsze cechy, jakimi muszą wyróżniać się tworzywa opakowań spożywczych to:
• bezwonność oraz brak smaku, a także brak wpływu na zapach i smak żywności,
• brak negatywnego wpływu na zdrowie ludzkie,
• nie powodują niepożądanych zmian w składzie żywności.
Deklaracja jest obowiązkowa dla wszystkich materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, które zostały wykonane z tworzyw sztucznych, celofanu oraz ceramiki. Przestrzeganie tych przepisów jest wymagane w każdym kraju europejskim.
Do poprawnego wypełnienia deklaracji niezbędne jest przeprowadzenie badań analitycznych, a następnie przedstawienie ich wraz z dokładnym opisem, zawierającym między innymi określenie warunków wykonania badań, wyniki oraz przebieg procesu udowadniania zgodności towaru z obowiązującymi normami. Szczególnie ważne jest tu określenie limitów migracji substancji.
Rozporządzenie (WE) nr 1935/2004 wprowadza także procedurę oceny bezpieczeństwa substancji stosowanych w produkcji opakowań przeznaczonych do kontaktu z żywnością, kontrolowaną przez Europejski Urząd do spraw Bezpieczeństwa Żywności.
Zasady znakowania opakowań spożywczych
Przepisy europejskie wyznaczają także sposób znakowania opakowań spożywczych. Oznaczają one rodzaj tworzywa wykorzystywanego do produkcji pudełka oraz sposób, w jaki powinniśmy z niego korzystać. Dotyczą także materiałów i wyrobów, które w chwili wprowadzenia do obrotu nie weszły jeszcze w kontakt z żywnością.
Najważniejszy z nich przedstawia kieliszek i widelec – informuje, że tworzywo jest przeznaczone do kontaktu z żywnością. Opatrzone takim symbolem pojemniki muszą spełniać wszystkie normy unijne, a więc między innymi nie powinny wydzielać szkodliwych substancji oraz zmieniać właściwości dań (smak i zapach).
Inne oznaczenia najczęściej odwołują do temperatury przechowywania opakowania (na przykład możliwości podgrzewania go), sposobu mycia lub utylizacji. Wymagane bywa również odpowiednie oznakowanie, dające możliwość śledzenia drogi materiału i jego wyrobu.
Wróć do bloga